Πολιτικός Σουρεαλισμός

Ο αγώνας υπέρ της σοσιαλιστικής προοπτικής της Ελλάδας δείχνει να αναζωπυρώνεται. Αυτό είναι κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από την πρόσφατη επικαιρότητα με τους συντρόφους – συναγωνιστές του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος η οποία ξεκινάει ως εξής:

Αρχικά ο σύντροφος Λοβέρβος ξεκίνησε ρίχνοντας λάδι στις παπαγαλομηχανές κάνοντας από την τηλεόραση τη σχετική του δήλωση περί «μακελειού» στην ενδεχόμενη περίπτωση που κάποιος τολμήσει να πειράξει τον Γ.Παπανδρέου. Ο μακελάρης Λοβέρδος εμφανίστηκε σωματοφύλακας του Γιωργάκη επιχειρώντας να τον τοποθετήσει στο απυρόβλητο, δείχνοντας ταυτόχρονα ότι είναι αυτός ο εκλεκτός διάδοχος του από πολιτική άποψη «κλινικά νεκρού» Γ.Παπανδρέου. Καθαρό το μήνυμα λοιπόν για όποιον δεν το κατάλαβε, ότι ο Γ.Παπανδρέου θα στηρίξει Λοβέρδο στη μάχη της διαδοχής του αδιάκοπου πανελλήνιου σοσιαλιστικού κινήματος.

Ταυτόχρονα, ο σύντροφος και δελφίνος μακελάρης Λοβέρδος έδειξε τα δόντια του στους άλλους επίδοξους διάδοχους δελφίνους. Όμως η λέξη «μακελειό» είναι λίγο βαριά να την λέει κανείς την ώρα που είναι νωπές στην παγκόσμια μάλιστα κοινή γνώμη, οι μνήμες του Νορβηγικού «μακελειού» από τον νεοφασίστα Μπρέιβνικ που δολοφόνησε 77 ανθρώπους το περασμένο καλοκαίρι. Μάλλον αυτό είναι κάτι που δεν το εκτίμησε σωστά ούτε ο ίδιος ούτε και το επικοινωνιακό του επιτελείο. Ίσως όμως να ήταν και εσκεμμένη η χρήση της λέξης «μακελειό» και με αυτή του την αναφορά ο σύντροφος Λοβέρδος απλά να θέλει να επιβεβαιώσει το προσωνύμιο που προ πολλού του φορτώθηκε, εκείνο του «Χασάπη της Υγείας». Ιδιαίτερα μετά και από τα νέα κόλπα του στον χώρο της υγειονομικής ασφάλισης (βλέπε ΕΟΠΥ – 10 ασθενής ανά ημέρα) η άποψη που τον θέλει «Χασάπη της Υγείας» μάλλον θα κερδίσει οπαδούς.

Στην αντίπερα όχθη τώρα, στο στρατόπεδο του άλλου ισχυρού δελφίνου Χρυσοχοϊδή επικράτησε αναστάτωση και αμηχανία μετά τη δήλωση «μεγατόνων» του Λοβέρδου περί μακελειού. Ξαφνικά τα μέσα έπαιζαν μόνο Λοβέρδο και τα κοντερόμετρα της δημοτικότητας άρχισαν να ανεβάζουν τον αντίζηλο μακελάρη. Ο σύντροφος Χρυσοχοϊδής, όντας και αυτός έμπειρος και χρόνια στο πολιτικό κουρμπέτι, αντέδρασε αστραπιαία με ακόμα πιο βαρυσήμαντη δήλωση, τέτοια που έκανε το μακελειό του Λοβέρδου και του Μπρέιβνικ μαζί να μοιάζουν σαν απλές καθημερινές ειδήσεις… Είπε λοιπόν ο σύντροφος Χρυσοχοϊδής ότι «δεν είχε διαβάσει το μνημόνιο» άρα και ότι το ψήφισε στη βουλή όντας έχοντας πλήρη άγνοια! Το χαρακτήρισε μάλιστα ως το μεγαλύτερο λάθος στην πολιτική του καριέρα.

Ταυτόχρονα υποστήριξε την ομιλία του παροπλισμένου σοσιαλιστή συντρόφου Κώστα Σιμήτη που έκανε στη Γερμανία όπου επίσης καταδίκασε το μνημόνιο χαρακτηρίζοντάς το «πολιτικά μοιραίο λάθος». Άρα εδώ φαίνεται ότι ο σύντροφος Σιμίτης θα στηρίξει Χρυσοχοϊδή. Να λοιπόν πως οχυρώνονται οι δελφίνοι και πως διαμορφώνονται οι συμμαχίες. 

Επανερχόμενοι ξανά στην αρχική δήλωση του συντρόφου Χρυσοχοϊδή μπορεί κανείς να κάνει δυο διαφορετικά σχόλια:

Σε κάποιον πολιτικά καθυστερημένο και αγαθό μέχρι βλακείας σίγουρα θα φανεί έξυπνη η πράξη αυτή του συντρόφου Χρυσοχοϊδή και ταυτόχρονα γενναία και μάλλον θα τον δικαιολογήσει, αφού ο καψερός δεν ήξερε τι ψήφιζε.

Σαν δεύτερο σχόλιο τώρα, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι σε έναν λογικά σκεπτόμενο πολίτη η δικαιολογία αυτή του συντρόφου Χρυσοχοϊδή, ότι δεν διάβασε το μνημόνιο δηλαδή, θα φανεί ότι είναι πολύ πέρα από τα όρια της βλακείας. Στα μάτια του καθημερινού Έλληνα πολίτη, η δήλωση αυτή δείχνει να αφήνει πίσω της ακόμα και τα όρια της ηλιθιότητας και ξεπερνάει κάθε προηγούμενο πολιτικού ορθολογισμού. Σφάλμα! Αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε, να χαρακτηρίσουμε δηλαδή απλή κοροϊδία τη δήλωση του συντρόφου Χρυσοχοϊδή. Πρέπει επιτέλους να βλέπουμε τα πράγματα με μια πιο διεισδυτική ματιά και καλλιτεχνική ταυτόχρονα. Δεν πρέπει να είμαστε τόσο πεζοί.  

Ο σύντροφος Χρυσοχοϊδής λοιπόν, με τη δήλωσή του αυτή ανοίγει νέους δρόμους στην πολιτική σκέψη και πράξη. Δεν χωρά πλέον καμιά αμφιβολία ότι ο επίδοξος πρόεδρος του ατέρμονου σοσιαλιστικού κινήματος, είναι ο ιδρυτής, ο κύριος εκφραστής και φυσικά ο μοναδικός οπαδός (για την ώρα) ενός νέου καλλιτεχνικού και πολιτικού ρεύματος, του Πολιτικού Σουρεαλισμού… Όπου μπορεί να λέει ο κάθε πολιτικός ότι μαλακία του κατέβει στο κεφάλι ανεμπόδιστα και αφιλτράριστα και να ελπίζει ότι θα γίνει πιστευτός.

Τέλος, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, ο τρίτος επίδοξος διάδοχος του πολιτικού πτώματος Παπανδρέου και πρώτος στα γκάλοπ σύντροφος Βενιζέλος, δεν έχει προβεί σε καμία δήλωση. Είναι ο πιο σοφός από όλους όπως φαίνεται και η «ψαλίδα» της διαφοράς δημοτικότητας με τους άλλους δελφίνους μεταβάλλεται υπέρ του. Όχι γιατί αυξάνεται η δική του δημοτικότητα, αλλά επειδή μειώνεται η δημοτικότητα των άλλων με τις μαλακίες που λένε. Ο σύντροφος Βαγγέλης δείχνει να έχει τη σωστή αντίληψη κατανοώντας ότι μερικές φορές «καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς». Και αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε όλοι πάνω του, τόσο από τη σιωπή του όσο και από τα κιλά του..